ΒΛΙΤΑ ΜΕ ΝΤΟΜΑΤΑ ΣΤΟ ΤΗΓΑΝΙ

Έχω πει πολλές φορές ότι η κάθε συνταγή δεν είναι απλά μια λίστα υλικών αλλά είναι συνδεδεμένη με αναμνήσεις, με εποχές, με το χρόνο, με παραστάσεις, με βιώματα… και πάνω από όλα με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Σχεδόν σε όλες έχουμε αναφερθεί σε μικρές προσωπικές ιστορίες και βιώματα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.
Σε αυτή τη συνταγή επέλεξα μια εύθυμη ιστορία, από τις πολλές που σώζονται και σήμερα στο χωριό μου και τις ακούς στα καφενεία και σε παρέες. Ιστορίες οι οποίες δίνουν το στίγμα μιας άλλης μακρινής εποχής, που όμως παρότι πολλά άλλαξαν από τότε εμείς κρατήσαμε τα διατροφικά στοιχεία εκείνης της εποχής.
Ο συνεργάτης και ο άνθρωπος που έχει καταγράψει ένα μεγάλο πλήθος ιστοριών περασμένων χρόνων, ο λαογράφος Λεωνίδας Κουδουμογιαννάκης, μου έχει διηγηθεί πολλές και επέλεξα να σας μεταφέρω μία από αυτές.
Ο «Πιτάρης», Ανδρέας Πατεράκης γιός του παπά Κωσταντή, είχε τους καλύτερους κήπους στην ρεματιά της Μυλωνιάς, κάτω από τις πηγές του Αγίου Νικήτα. Κήποι της Εδέμ, με καρυδιές, μηλιές, αχλαδιές, λεύκες, μεγάλους λαχανόκηπους με καλοκαιρινά λαχανικά.
Δυό και τρις φορές την εβδομάδα ανέβαινε στην Μυλωνιά για να ποτίσει τα μποστανικά του. Έρωτας πολύχρονος με την Μυλωνιά, έρωτας με τα κηπούλια, έρωτας με τα κηπευτικά, αλλά ο μεγαλύτερος έρωτας του ήταν το καλό φαγητό. Αυτός και αν ήταν έρωτας! Άλλες εποχές βλέπεται που οι άνθρωποι είχαν άλλους ρυθμούς και το άγχος ήταν σχεδόν άγνωστο για αυτούς.
Ξημερώματα βρισκόταν στον κήπο του για να ποτίσει με νερό από την στέρνα που μάζευε όλη την νύχτα. Πρώτα έβαζε το πετροτσίκαλο στην φωτιά και μετά έπιανε δουλειά! Μια βόλτα στον κήπο γέμιζε την φαντή ποδιά του με βλίτα, ντομάτες κολοκυθάκια, κρεμμύδια και κανένα σκόρδο. Φρέσκα αυγά και η ξινομυζήθρα υπήρχαν πάντα στην βούργια του (σακίδιο).
Κάτω από τον ίσκιο μια μεγάλης καρυδιάς είχε το υπαίθριο μαγειρειό του. Πριν σταθεί ό ήλιος, ο «Πιτάρης» κατέβαζε το πετροτσίκαλο από την φωτιά. Σιγά μην περιμένει το μεσημέρι για να φάει. Όποιο περαστικό έβλεπε τον καλούσε για παρέα και ένα κρασί. Το φαγητό ήταν έρωτας, ήταν απόλαυση. Δεν μετρούσαν τον χρόνο με το ρόλοι. Για αυτούς «και αύριο μέρα είναι»!
Στον διπλανό κήπο μόλις είχε καταφθάσει ο φίλος του ο Μπαντουβάς.
«Κατέβα ωρέ Μπαντουβά να φάμε»!
Ξαφνιάστηκε ο Μπαντουβάς, πρωί – πρωί να τον καλούνε για φαί…άντε τώρα να κάνεις μετά δουλειά.
«Μωρέ Πιτάρι, στο σωμάρι του μουλαριού μαγείρευες και ήρθες»! Απαντά ο Μπαντουβάς που ανταποκρίθηκε στην πρωινή πρόσκληση του γείτονα. Έμεινε η φράση αυτή στο χωριό μου. Όποιος ξεκινά να κάνει κάτι πολύ νωρίς την ίδια φράση ακούω εδώ και χρόνια και τα γέλια δεν σταματούν.
Εμείς βέβαια σήμερα θα φτιάξουμε με τα ίδια αγνά υλικά που χρησιμοποιούσε και τότε ο Ανδρέας, βλίτα με σκορδάκι, φέτα και αυγά ένα νόστιμο καλοκαιρινό φαγητό.

Υλικά

400γρ βλίτα
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
2 σκόρδα
2 μεγάλες ώριμες ντομάτες ή ψιλοκομμένη ντομάτα κονσέρβα
2-3 αυγά
100γρ ξινομυζήθρα ή φέτα
50ml ελαιόλαδο
Αλάτι πιπέρι

Εκτέλεση

Αφού καθαρίσουμε και πλύνουμε πολύ καλά τα βλίτα σε μια κατσαρόλα με αρκετό νερό τα βράζουμε για 1 λεπτό. Τα σουρώνουμε.

Σε ένα τηγάνι προσθέτουμε το ελαιόλαδο και το κρεμμύδι ψιλοκομμένο, τα σκόρδα ολόκληρα για να δώσουν άρωμα και στη συνεχεία τα αφαιρούμε. Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι, ανακατεύουμε συνεχώς να μαλακώσει. Ρίχνουμε τα βλίτα και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τις ντομάτες ξυσμένες, αλάτι, πιπέρι και αφήνουμε σε χαμηλή θερμοκρασία μέχρι ουσιαστικά να ψηθεί η ντομάτα.

Όταν είναι έτοιμο, ανοίγουμε λίγο χώρο και σπάμε μέσα προσεκτικά τα αυγά. Συνεχίζουμε το ψήσιμο μέχρι να είναι έτοιμα τα αυγά.

Ρίχνουμε πάνω θρυμματισμένη ξινομυζήθρα ή φέτα.
Σερβίρετε πάντα στο τηγάνι…

Να σας αναφέρω ότι στη κλασική συνταγή τα αυγά τα χτυπούσαν και τα έριχναν πάνω. Αυτή είναι μια παρέμβαση του αγαπητού μου φίλου και συνεργάτη Παναγιώτη Μουτσάκη (γράφει τα άρθρα για τις ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΟΙΝΟΓΕΥΣΕΙΣ) όπου με εξέπληξε ευχαρίστα και τελικά το καθιέρωσα. Η επιλογή δική σας..

Καλή επιτυχία!!!