ΜΑΝΙΤΑΡΟΠΙΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΛΛΟ

Ποιος από μας δεν έχει ζωγραφίσει έστω για μια φορά στη ζωή του, σ' εκείνες τις ατέλειωτες ώρες Καλλιτεχνικών στο Δημοτικό ή το Γυμνάσιο, ένα κατακόκκινο μανιτάρι με το ολοστρόγγυλο καπελάκι του γεμάτο λευκές βούλες;

Αλήθεια, ξέρετε ότι αυτοί ακριβώς οι εμβληματικοί μύκητες, οι πρωταγωνιστές των παραμυθιών, που η εικόνα τους είναι η πρώτη που μας έρχεται στο μυαλό ακούγοντας την λέξη μανιτάρι, αποτελούν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο και δηλητηριώδες είδος, με παραισθησιογόνο δράση; Θα μου απαντήσετε πιθανότατα όχι, διότι εμείς οι Έλληνες δεν φημιζόμαστε και ως οι φανατικότεροι μανιταροσυλλέκτες του κόσμου τούτου. Παρ' όλα αυτά, τα μανιτάρια χρησιμοποιήθηκαν διαχρονικά από τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους, ενώ παλαιότερα, ελλείψει άλλων μέσων, είχαν πολλές εφαρμογές ακόμα και στην λαϊκή ιατρική. Κάποιοι λαοί, λόγω συγκεκριμένων ιδιοτήτων ορισμένων μανιταριών, δεν δίστασαν να τα θεοποιήσουν και να τα χρησιμοποιούν σε ιερές τελετές. Κατά κύριο λόγο, πάντως, τα μανιτάρια υπήρξαν μια πολύτιμη και άφθονη σε πολλές περιοχές τροφή, γι’ αυτό άλλωστε συλλέγονταν ήδη από τα αρχαία χρόνια, όπως μαρτυρούν γραπτές πηγές, που αναφέρονται στην χρήση, αλλά και την αξία τους.

Τα μανιτάρια μπορεί μεν να περιέχουν λίγες θερμίδες, όμως είναι πεντανόστιμα και πλούσια σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, βιταμίνες και μέταλλα. Πολλοί είναι οι λαοί που έχουν μακρά παράδοση στην συλλογή μανιταριών και μόνο οι άριστοι γνώστες των διαφόρων ειδών και ποικιλιών τους μπορούν να είναι φερέγγυοι μανιταροσυλλέκτες, δεδομένου ότι τα βρώσιμα μανιτάρια -πέραν των καλλιεργούμενων- φυτρώνουν στα δάση και στα λειβάδια, ακριβώς όπως και τα δηλητηριώδη, με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι πολλές φορές απειροελάχιστες.

Ολοκληρώνοντας, θα πρέπει να πούμε -πράγμα που ίσως δεν γνωρίζετε- ότι τα μανιτάρια δεν είναι λαχανικά αλλά μύκητες, γι’ αυτό αφενός μεν ζουν ως παράσιτα κοντά σε άλλα δέντρα ή φυτά, αφετέρου δε είναι τόσο νόστιμα, που κάποια είδη τους, μαγειρεμένα σωστά, μπορούν να συγκριθούν ακόμα και με το κρέας. Η ονομασία μανιτάρι αποτελεί υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής λέξης "αμανίτης", ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστά περίπου 2.200 είδη άγριων μανιταριών -εκ των οποίων εδώδιμα είναι περίπου τα 150-, με τα περισσότερα εξ αυτών να μην είναι ούτε δηλητηριώδη, αλλά ούτε και φαγώσιμα. Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται απλώς ως η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, δείτε και εκτελέστε την συνταγή μας για μία πεντανόστιμη μανιταρόπιτα, που σίγουρα θα καταστεί μία από τις πλέον αγαπημένες σας.

Υλικά
Για την γέμιση
500 γρ. μανιτάρια άσπρα
1 πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη
50ml ελαιόλαδο για σοτάρισμα
1 ξερό κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
2 τριμμένα καρότα
50ml άσπρο κρασί
1/4 κουταλάκι ρίγανη
200ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
100ml ελαιόλαδο
3 αυγά
200 γρ. mix τυριών
200 γρ. αλεύρι
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
Αλάτι
Πιπέρι

Για επικάλυψη
100ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
1 αυγό
50 γρ. mix τυριών

Εκτέλεση
Αρχικά ξεφλουδίζουμε και κόβουμε τα μανιτάρια σε μέτρια κομμάτια

Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο ψιλοκομμένα.

Ρίχνουμε τα μανιτάρια, την πιπεριά, τα καρότα και ανακατεύουμε για 1 λεπτό.

Σβήνουμε με κρασί και αφήνουμε να εξατμιστεί.

Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε τη ρίγανη. Μαγειρεύουμε για 2 λεπτά σε μέτρια θερμοκρασία. Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει εντελώς.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε την κρέμα γάλακτος, το ελαιόλαδο και τα αυγά.

Στη συνέχεια προσθέτουμε τα τυριά, το αλεύρι και το μπέικίν πάουντερ.

Τέλος, ρίχνουμε τη γέμιση και ανακατεύουμε απαλά μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά.

Λαδώνουμε και αλευρώνουμε ένα ταψί και ρίχνουμε όλο το μείγμα στρώνοντας ομοιόμορφα την επιφάνεια.

Σε ένα μπολ χτυπάμε την κρέμα γάλακτος με το αυγό και περιχύνουνε στην επιφάνεια.

Πασπαλίζουμε με το τυρί και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς αντίστασης για περίπου 45-50 λεπτά.

Βγάζουμε από το φούρνο αφήνουμε να κρυώσει και κόβουμε σε κομμάτια.
Καλή επιτυχία!