top image food
megali.jpg

Το λικέρ είναι ποτό που μπορεί να παρασκευάσει κάποιος μόνος του, με απλά υλικά στην κουζίνα του σπιτιού του… απλά να έχει την συνταγή. Το λικέρ είναι ένα ηδύποτο που φτιάχνεται με βάση κάποιο οινοπνευματώδες ποτό που έχει προκύψει από απόσταξη με την προσθήκη γεύσης κυρίως φρούτων εποχής, βοτάνων, λουλουδιών ή ξηρών καρπών.

Μας πάει πίσω σε ρομαντικές εποχές που ήταν συνηθισμένη η φράση σε δεξιώσεις “θα πάρετε ένα λικέρ;”. Στις δεκαετίες του ’50 ’60 ’70 το λικέρ ήταν σε κάθε σκρίνιο ή σερβάν στο σαλόνι. Από τότε πολλά άλλαξαν. Νέα ποτά έκαναν την εμφάνιση τους, άλλαξαν οι συνήθειες, οι προτιμήσεις και οι νοοτροπίες.

Το μοντέρνο σύνθετο αντικατέστησε το σερβάν, το μοντέρνο σαλόνι το κλασικό, ποτά των βορείων χωρών κατέκλεισαν την αγορά, η τηλεόραση προώθησε την διαφήμιση για να ζήσει, εμείς αναζητούσαμε την ευτυχία σε κάθε εφήμερο.

Ήρθαν όμως και οι σημερινές εποχές με την αναζήτηση του παλιού, την αναζήτηση αυτού που πετάξαμε στα σκουπίδια, αυτού που αράχνιασε στην αποθήκη, του κάθε τι που είχε αξία και ανθρωπιά.

Γυρίσαμε στα μονοπάτια της μνήμης μας και ξαναβρήκαμε τον παππού και την γιαγιά που ξέρανε να εκμεταλλεύονται την κάθε εποχή.
Το καλοκαίρι χαρίζει τους δικούς του καρπούς, δαμάσκηνα, βανίλιες, κορόμηλα, κεράσια, ροδάκινα, νεκταρίνια, βύσσινα, και αυτοί άρπαζαν την ευκαιρία να φτιάξουν μαρμελάδες και από τον καρπό να παρασκευάσουν καταπληκτικές γεύσεις λικέρ με ρακή ή κονιάκ.

Γεμίζανε, σαν την γιαγιά μου την Ειρήνη με Μικρασιάτικες ρίζες, γυάλινες φιάλες επιμελώς κλεισμένες για να μην υπάρχει κίνδυνος να ξεθυμάνουν και τις ταιριάζανε να τις βλέπει ολημερίς ο ήλιος με τις καυτές ακτίνες του, χωρίς να φοβούνται ότι θα χαλάει η ποιότητα.

Τώρα θα μου πείτε γιατί στον ήλιο και όχι σε ένα σκιερό σημείο. Όλοι οι καρποί των φρούτων έχουν μια μικρή πικράδα που οφείλεται στην κυανιούχο ουσία και για το λόγο αυτό τα κουκούτσια τα λέμε πικραμύγδαλα. Οι κυανιούχες ουσίες αποχωρούν εύκολα με την θέρμανση και για αυτό τα μαγειρεμένα τρόφιμα περιέχουν λίγη ή καθόλου κυανιούχο ουσία. Με την ζέστη του ήλιου εξουδετερώνεται αυτή η πικράδα.

Μέσα σε δυό μήνες είχανε το λικέρ της χρονιάς έτοιμο να υποδεχτούνε φίλους και καλεσμένους, να κεράσουνε στις χαρές, να ‘ρθουνε και οι μεγάλες γιορτές να περάσουμε και οι νεαροί από το σπίτι της κοπελιάς να τσι «τρατάρει» από το λικεράκι της, να ακούσει και την μαντινιάδα.

Ως και το πικραμύγδαλο που εκ φύσεως πικραίνει
σαν είναι από τα χέρια σου, ω Θε μου πως γλυκαίνει!

Πάμε να φτιάξουμε το δικό μας λικεράκι με ρακή, ζάχαρη και κουκούτσια βερίκοκου.

Υλικά
1L ρακί ή τσίπουρο ή βότκα
100 – 120 κουκούτσια βερίκοκο
500γρ. ζάχαρη

Εκτέλεση

Μαζεύουμε τα κουκούτσια από τα βερίκοκα, τα πλένουμε και τα αφήνουμε στον ήλιο να στεγνώσουν λίγα λίγα ,τα φυλάμε σε τούλι μέχρι να μαζέψουμε την απαραίτητη ποσότητα για τη συνταγή μας.

12
Όταν έχουμε μαζέψει όλα τα κουκούτσια τα πλένουμε ξανά και τα φουρνίζουμε στους 150 βαθμούς για 10 λεπτά. Με αυτό το τρόπο είναι πιο εύκολο ενώ είναι ζεστά να σπάσουν . Σπάμε τα μισά περίπου και κρατάμε τους καρπούς.

34
Σε ένα βάζο που κλείνει αεροστεγώς βάζουμε το αλκοόλ που θα επιλέξουμε, τη ζάχαρη και τα κουκούτσια με τους καρπούς.

5
Αφήνουμε στον ήλιο για 2 μήνες περίπου.
Όταν είναι έτοιμο σουρώνουμε 2- 3 φορές και αποθηκεύουμε σε μπουκάλια.

6

Καλή επιτυχία!!!