top image food
MANTARINI.jpg

Αν και τελείωσε η εποχή τους, πρόλαβα με τα τελευταία να φτιάξω το λικεράκι μου. Το άνοιξα χθες μετά από 30 μέρες αναμονή. Άνοιξα το βάζο και ο κόσμος μοσχομύρισε εξοχή. Αμέσως μεταφέρθηκα νοερά στο χωράφι μας στο χωριό μου το Καβούσι στα λιόφυτα με την ιστορική εκκλησία του Αγίου Ιωάννου. Εκεί ‘χει ο πατέρας μου όλα τα οπωροφόρα δέντρα. Ένα χωράφι δύο στρέμματα γεμάτο μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, ροδιές και τόσα αλλά. Ένας παράδεισος δίχως απαγορευμένο καρπό. Οι μυρωδιές από τα μαντιρινοπορτάκαλα αναμιγνύεται με την μυρωδιά του χώματος και της βλάστησης και σου δίνουν μια απερίγραπτη διάθεση. Οι επιλογές σου δύσκολες τι να επιλέξεις να φάς.
Τα δέντρα αυτά κουβαλούν την δική τους ιστορία. Φυτεύτηκαν από τα χέρια του προπάππου μου και κληρονομικά πέρασε σε μένα. Στον χώρο του αγροκτήματος υπάρχει ο Βενετσιάνικος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ριγολόγο) που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου. Κάθε χρόνο η οικογένεια μου γιορτάζει την ημέρα, τιμώντας την παράδοση της οικογένειας, θεωρώντας οικογενειακό προστάτη τον Άγιο Ιωάννη.
Ο προπάππους μου, ο Γεώργιος Ταμπακάκης, πολέμησε στη μικρασιατική εκστρατεία το 1919-1922. Σε μια από τις σκληρές μάχες τραυματίστηκε στην περιοχή της κοιλιάς διάτρητα από σφαίρα. Στάθηκε όμως τυχερός διότι δεν πείραξε ζωτικά όργανα. Μέσα στη ζάλη του λιποθύμησε και το μόνο που θυμόταν ήταν ένα άντρα να τον βοηθά, και όσες φορές μας διηγούταν την ιστορία του μας έλεγε ότι ήταν ο Άγιος Ιωάννης. Την επομένη φιλοξενήθηκε σε ένα σπίτι, όπου οι νοικοκύρηδες που τον περιποιήθηκαν, τον ενημέρωσαν ότι βρέθηκε λιπόθυμος έξω από την πόρτα τους. Λίγα χρόνια μετά που επέστρεψε από τον πόλεμο (μετά την μικρασιατική καταστροφή) και ενώ είχε το χωράφι δίπλα στην εκκλησία, είδε ένα όνειρο που τον σημάδεψε.
Η εκκλησία είχε πρόβλημα με υγρασίες και εισροή νερού. Ο παπάς της ενορίας του ζήτησε να παραχωρήσει τμήμα του αγρού του ώστε να κατασκευαστεί περιμετρική τάφρος για να σταματήσει το χρόνιο πρόβλημα του ναού. Η απάντηση του ήταν ‘’θα το σκεφτώ’’. Το βράδυ βλέπει όνειρο, όπως έλεγε, τον ίδιο άντρα που είχε δει και στον πόλεμο να του λέει: “Εγώ τότε σ’ έσωσα και τώρα που εγώ πνίγομαι δεν με σώζεις;’’. Μεγάλο μέρος του χωραφιού παραχωρήθηκε στην ενορία για τον ναό. Ο παππούς έφυγε από την ζωή στα 102 χρόνια του, ανήμερα της γιορτής . Κάθε χρόνο έπαιρνε την αρτοπλασία του και περπατώντας έφτανε στην εκκλησία. Όρθιος, παρά την ηλικία του, παρακολουθούσε την Θεία Λειτουργία και πάντα κοινωνούσε. Στις 29 Αύγουστου 1990 επανέλαβε αυτό που για πολλά χρόνια τηρούσε εθιμικά. Το απόγευμα, ανήμερα της γιορτής , έφυγε από την ζωή πλήρης ημερών. Τον επόμενο χρόνο ανήμερα της γιορτής, τον ακολούθησε και η γιαγιά που έζησαν για πολλά χρόνια πολύ ευτυχισμένοι και δεν άντεξε τον θάνατο του.
Σας αγαπώ και νιώθω περήφανη για την γενιά μου…
Ίσως σας μελαγχόλησα, αλλά η ζωή δεν είναι μόνο χαρές, υπάρχουν και αυτές οι συγκινητικές ιστορίες που είναι εκατό τοις εκατό αληθινές.
Και τώρα πάμε στη συνταγή μας.
Μια πολύ απλή συνταγή χωρίς πρόσθετα μυρωδικά και μπαχαρικά παρά μόνο την υπέροχη μυρωδιά και γεύση του μανταρινιού.

Υλικά
750ml ρακί ή τσίπουρο ή βότκα
700γρ. ζάχαρη
10 μανταρίνια

Εκτέλεση
Επιλέγουμε δέκα μεγάλα ώριμα μανταρίνια, τα πλένουμε πολύ καλά. Τρυπάμε με ένα πιρούνι γύρω πολλές φορές . Δυο μανταρίνια τα κόβουμε στη μέση και τα τοποθετούμε όλα σε ένα μεγάλο βάζο.
Προσθέτουμε τη ζάχαρη και το ποτό που έχουμε επιλέξει.
Κλείνουμε το καπάκι και ανακινούμε πολύ καλά ώστε να αρχίσει να λειώνει η ζάχαρη.
Αφήνουμε το βάζο για 30-40 ημέρες σε σκοτεινό ντουλάπι και ανακινούμε καθημερινά μια φορά πολύ καλά.

DSC01920 DSC01921
Μετά τις 30 ημέρες ανοίγουμε και δοκιμάζουμε, αν το θέλουμε πιο αρωματικό μπορούμε να το αφήσουμε ακόμα 7-10 ημέρες.
Όταν είναι έτοιμο, το περνάμε από σουρωτήρι και πιέζουμε τα μανταρίνια να βγάλουν το χυμό τους. Ξανά σουρώνουμε το υγρό μας από ένα μικρότερο σουρωτήρι ή ένα λεπτό τούλι.

DSC02112
Αποθηκεύουμε το ποτό μας σε βάζα ή γυάλινα μπουκάλια που κλείνουν πολύ καλά.

DSC02287 1
Καλή επιτυχία!!!